Kurban Bayramı’nı fırsata çevirmiş, Bekir abimle Trabzon’dan Çanakkale’ye doğru yol almıştık. Orada Özgün ile üçlüyü tamamlamış, Trakya’yı fethetmiştik.
Trakya gezimizi tamamladıktan sonra Özgün ile vedalaşıp geri dönüş yoluna geçtik. Tabi ki bu geri dönüş öyle sıradan bir dönüş olmamalıydı 😊 Bursa, Konya, Mersin derken farklı bir rota yaparak Trabzon’a dönecektik.
Konya – Mersin hattına gelmişken Karaman’da çok merak ettiğim yerler vardı. Bunların en başında ise Taşkale’de bulunan tahıl ambarları geliyordu.
Karaman merkeze yaklaşık 45 kilometre uzaklıktaki Taşkale kasabasında bulunan tahıl ambarları oldukça ilgi çekici. Yüksek bir kaya kütlesi insan eliyle oyularak odalar haline getirilmiş ve odalar ambar olarak kullanılmış.
Kaya kütlesi killi kireç taşından oluştuğundan ısı ve nemi sabit tutabiliyor, böylece de tahıl ambarları uzun yıllar bozulmadan kalabiliyor. Günümüzde köy nüfusu azaldığı için ambarlar da aktif olarak kullanılmıyor. Odalardan biri cami olarak düzenlenmiş. Biz gittiğimizde kapalıydı.
Buraya kadar gelmişken vaktiniz varsa İncesu Mağarası’nı görmenizi öneririm.
Tahıl ambarlarına giderken gördüğümüz Manazan Mağaraları’na dönüşte uğradık. Burası tahıl ambarları gibi insan eliyle yapılmış yapay mağaralardan oluşan bir yerleşim yeri. Toplam 5 kattan oluşmakta.
Ne zaman oluşturulduğu tam olarak bilinmiyor. Bulgular 6. ve 7. yüzyıllarda Bizans Döneminde olabileceğini göstermekte. Güvenliğin yanı sıra, kil oranı yüksek kireç taşının ısıyı ve nemi sabit tutması, organik maddelerin erken bozulmasını engellemesi nedeniyle böyle bir yerleşim olduğu düşünülüyor. Mağaralardan birçok ceset parçaları çıkarılmış. Bunlardan bir tanesi Karaman Müzesi’nde bulunuyor.
Taşkale dönüşü akşam saatlerinde Karaman’a vardık. Sabah erken vakitte şehirden ayrılacağımız için küçük bir keşfe çıktık. Turgut Özal Caddesi’nde yer alan Hatuniye Medresesi ilk gözümüze çarpan yapılardan biriydi. Medrese, Sultan I. Murat’ın kızı, Karamanoğlu Alaaddin Bey’in karısı Nefise Sultan tarafından 1382 yılında yaptırılmış. Medresenin hemen arkasında Karaman Müzesi bulunuyor. Birçok arkeolojik ve etnografik eserlerin sergilendiği müzede, yukarıda bahsettiğim gibi Manazan Mağaraları’ndan getirilen kadın cesedi de teşhir edilmekte. Bir gün tekrar yolum Karaman’a düşerse müzeyi kesinlikle ziyaret edeceğim.
Şehirde görülecek diğer bir yapı Hacıbeyler Cami. Karamanoğulları döneminde 1356 yılında inşa ettirilen cami, bir süre Halk Kütüphanesi olarak kullanılmış. Günümüzde cami olarak faaliyetine devam etmekte. Camiyi de görüp günü noktaladık.
Sabahın ilk ışıkları ile birlikte Karaman Kalesi önündeydik. Kalenin 11. yüzyıl sonları ya da 12. yüzyıl başlarında inşa edildiği tahmin ediliyor. Höyük üzerine iç içe üç sur şeklinde kurulan kale, stratejik bir konuma sahip. Böylesine tarihi önemi olan kalenin ziyarete kapalı olması, sur duvarlarının yazılarla kirletilmiş manzarası bizi hayal kırıklığına uğrattı.
Karaman’dan güneye doğru inerken Mersin’in Mut ilçesine bağlı Alahan Manastırı’na uğradık. Karaman – Mut anayolunun 2 kilometre doğusunda kalan manastır, 5. yüzyıl Geç Roma eserlerinden. Hristiyanlığın hac yollarından biri olarak bilinen yapı, Doğu Akdeniz’in açık hava müzesi konumunda. Manastır kompleksi, Doğu ve Batı Kilisesi, manastır, keşiş odaları ve mezardan oluşmakta.
Evliya Çelebi’nin “Ustasının elinden yeni çıkmış gibi duruyor.” diye bahsettiği Alahan Manastırı, UNESCO Dünya Mirası Geçici Listesi‘nde yer alıyor. İstanbul’daki Ayasofya ile benzer mimari özellikler gösterdiği söylenmekte.
Manastırı da geride bıraktıktan sonra Trabzon’a dönüş yolculuğumuza başladık.
Gezmek Güzel Şey & Hayat Gezince Güzel
